Οι αναβολές των παιγνιδιών είναι τόσες πολλές στο ξεκίνημα της χρονιάς στα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα ώστε σύντομα θα έχουμε συνεχώς τρία ματς κάθε εβδομάδα: θα συμβεί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Γερμανία, στην Αυστρία κτλ. Η σεζόν θα είναι δύσκολη στη συνέχεια της για όλους. Και δεν έχει καμία σχέση η εφετινή δυσκολία με την περσινή. Διότι πέρυσι οι ομάδες σε όλη την Ευρώπη είχαν κομμάτι προετοιμαστεί για αυτή. Προετοιμασία δεν σημαίνει μόνο να έχεις πολλούς παίκτες πχ. Προετοιμασία σημαίνει κυρίως να έχεις στο μυαλό σου το τι σε περιμένει. Αυτό φέτος δεν μοιάζει να υπάρχει: και το βλέπουμε και στην Ελλάδα.
Σαν λαχειοφόρος αγορά
Θυμάμαι τον Αύγουστο του 2020, πριν αρχίσουν τα πρωταθλήματα, είχα διαβάσει μια ωραία δήλωση του κάποτε αντιπροέδρου της Μίλαν κ. Αντριάνα Γκαλιάνι. Όταν τον ρώτησαν ποιος θα κερδίσει το καμπιονάτο είχε πει ότι «το εφετινό πρωτάθλημα είναι σαν μία λαχειοφόρος αγορά: περιμένεις πάντα το αποτέλεσμα ελπίζοντας να είσαι τυχερός. Όποιος έχει το λιγότερα κρούσματα κορωνοϊού και λιγότερες απώλειες είναι και αυτός που θα το κερδίζει. Κάθε μέρα υπάρχει κι ένα νέο δελτίο πολέμου. Ζούμε μια νέα πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική».
Η δήλωσή είχε συνέχεια. Αρθρογράφοι της εφημερίδας την θεώρησαν υπερβολική. Κάποιοι έγραψαν ότι υπάρχουν ακόμα οι σπουδαίοι παίκτες που κάνουν την διαφορά και οι προπονητές που έχουν εμπνεύσεις: τίποτα δεν μπορεί να κριθεί από τον ιό. Την επόμενη μέρα η ίδια εφημερίδα πήρε γνώμες από δεκατέσσερις ανθρώπους του ιταλικού ποδοσφαίρου (παίκτες και προπονητές) που τοποθετήθηκαν για την δήλωση του γερό σοφού Γκαλιάνι: κι όλοι μα όλοι είπαν ότι έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά η ιστορία τελικά απέδειξε ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς.
Εφιάλτης η αρχή
Η αρχή της σεζόν 2020-21 ήταν εφιαλτική – ειδικά για τις μεγάλες ομάδες που είχαν και πολλές υποχρεώσεις. Η Μάντεστερ Σίτυ είχε το δίμηνο Σεπτέμβριος – Οκτώβριος του 2020 εννέα τραυματίες. Η Λίβερπουλ είχε χάσει νωρίς τον Βαν Ντάικ, δηλαδή τον καλύτερό της αμυντικό – μετά έχασε κι άλλους. Η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιξε στον όμιλο του Τσάμπιονς λιγκ αποδεκατισμένη: θυμάμαι σε ένα ματς με την Ιντερ ο Ζινεντίν Ζιντάν δεν είχε τους Σέρχιο Ράμος, Καρίμ Μπενζεμά, Τόνι Κρος, Φεντερίκο Βελβέρδε, Λούκα Γιόβιτς και Έντερ Μιλιτάο – οι τρεις τελευταίοι έλειψαν για μήνες. Η Μπάγερν δεν είχε αρχικά παίκτες όπως Γκορέτσκα και ο Κομάν, ενώ μετά έχασε και τον Λεβαντόφσκι – ίσως τη στιγμή που τον χρειαζόταν πιο πολύ. Αλλά με τον καιρό οι πιο πολλοί έμαθαν να ζουν με τα προβλήματα: η Ρεάλ, η Μπάγερν, η Σίτυ κέρδισαν το πρωτάθλημα. Ισως τα καταφέρουν και φέτος. Αλλά τη δεδομένη στιγμή όλοι σχεδόν υποφέρουν.
Ο ιός φρέναρε την Τσέλσι και τη Λίβερπουλ από το να κυνηγήσουν τη Σίτυ. Η Μπάγερν, με ελλείψεις, έχασε από την Γκλάντμπαχ. Η Ρεάλ, εκεί που φαινόταν να έχει το πρωτάθλημα στην τσέπη βλέπει τη Σεβίλλη να πλησιάζει. Τα μπερδέματα που βλέπουμε αυτό τον καιρό έχουν να κάνουν πολύ με την αδυναμία προετοιμασίας των αγώνων – αδυναμία που έχει να κάνει κυρίως με το μυαλό των παικτών και των προπονητών. Αλλοι συμπεριφέρονται σαν να τους βρήκε ξαφνικά ένα κακό και σηκώνουν τα χέρια. Κι άλλοι νομίζουν πως επειδή ο αντίπαλός τους έχει πρόβλημα, θα κάνουν περιπάτους. Και το πληρώνουν.
Δύσκολα ακούς τα καμπανάκια
Συνηθίζουμε να μετράμε τις απώλειες των ομάδων από κορωνοϊό μόνο αθροίζοντας παίκτες που νοσούν ή μπαίνουν σε καραντίνα: φέτος το πιο μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το μυαλό. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ π.χ την προηγούμενη εβδομάδα έκαναν ακριβώς το ίδιο λάθος: υποτίμησαν τη δυσκολία που θα τους έβαζε ο αντίπαλος στον αγώνα που είχαν μπροστά τους – ο Ολυμπιακός υποτίμησε τον Απόλλωνα και ο ΠΑΟ το Βόλο. Για τον Ολυμπιακό τα έχω γράψει: όταν είσαι πολύ μπροστά είναι κατανοητό να μην ακούς τα καμπανάκια συναγερμού που χτυπάνε. Αλλά κι ο ΠΑΟ στάθηκε αδύνατο να γλυτώσει το στραβοπάτημα στο Βόλο. Το οποίο δεν έχει σχέση με λάθη της άμυνάς του (που υπήρξαν, μολονότι τα δυο γκολ του Ολλανδού Φαν Φερτ είναι καταπληκτικά…), αλλά με την απόλυτα χαλαρή συμπεριφορά της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο ξεκίνημα του ματς. Για μισή ώρα, και πριν βρεθεί πίσω στο σκορ, ο ΠΑΟ έλεγχε το παιγνίδι, αλλά έπαιζε χωρίς ένταση – σαν όλοι να πίστευαν πως κάπου να ήταν γραμμένο ότι ένα γκολ θα το βρεθεί από το πουθενά.Γιατί; Γιατί ο Βόλος είχε να αγωνιστεί από τις 23 Δεκεμβρίου, είχε απουσίες, δεν είχε κάνει ούτε τρεις κανονικές προπονήσεις μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος και ο ΠΑΟ τον είχε αποκλείσει στο κύπελλο και του χε βάλει και πέντε γκολ στη Λεωφόρο όταν ήταν πλήρης. Κι όλα αυτά τα ήξεραν όλοι.
Φυσικά μέτρησε στην ήττα και η τραβηγμένη αποβολή του Σάντσες στο 40΄, αλλά όπως είπε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς «όταν ο χρόνος είναι αρκετός, έστω και με παίκτη λιγότερο, μπορείς να ανταποκριθείς, αν πιστεύεις στον εαυτό σου και αν πιστεύεις ότι έχεις ποιότητα να το κάνεις». Ο ΠΑΟ είχε χρόνο: το μυαλό στο γήπεδο δεν είχε, κι αυτό φάνηκε κι από τον τρόπο που τέλειωσε το ματς. Το γκολ του Ορος στο 96΄ δεν το δέχεται ομάδα σοβαρή. Κι ο κόουτς το ξέρει.
Αρση εμπιστοσύνης στον Κλάτενμπεργκ
Τι σημαίνει η δήλωση του ΠΑΟ ότι άρει την εμπιστοσύνη του στον Μαρκ Κλάτενμπεργκ; Κάποιοι για αυτή πανηγύρισαν. Κάποιοι άλλοι είπαν ότι η δήλωση δεν σημαίνει τίποτα.
Θα σας πω τι λέω εγώ. Τον Κλάτενμπεργκ τον κρατά στη θέση του μόνο η κυβέρνηση. Η καλή σχέση που έχει χτίσει με την UEFA την καθιστά τη μοναδική σοβαρή συνομιλήτρια του Τσέφεριν και του Λάκοβιτς. Οσο η κυβέρνηση λέει στην UEFA ότι τα πράγματα με τον Αγγλο πάνε καλά, ο Κλάτενμπεργκ από την Ελλάδα δεν πρόκειται να φύγει, αν δεν το θέλει ο ίδιος. Το τι λέει η ΕΠΟ καμία σημασία δεν έχει: θέλουν καιρό τώρα να τον αναγκάσουν να φύγει, αλλά δεν ξέρουν το πώς.
Αν υπάρχει κάποιος παράγοντας στο ελληνικό ποδόσφαιρο του οποίου τα θέλω εισακούγονται από την τωρινή κυβέρνηση αυτός είναι ο Γιάννης Αλαφούζος. Αν ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟ ζητήσει την απομάκρυνση του Κλάτενμπεργκ θα είναι δύσκολο το Μαξίμου να του χαλάσει το χατίρι. Θα το κάνει; Δεν το γνωρίζω. Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι αν φύγει δεν θα ρθει άλλος ξένος – σίγουρα δεν θα ρθει μέσω της ίδιας διαδικασίας: δεν θα μας τον στείλει η UEFA. Μια φυγή του Αγγλου θα οδηγήσει την UEFA στην απόλυτη απαγγύστρωσή της από τα δικά μας – άλλο που δεν θέλει. Θα υπάρξει μια τεχνητή κρίση μη συμφωνίας των ομάδων (σιγά το δύσκολο…) και θα μπει Ελληνας αρχιδιαιτητής: ο στόχος όσων δεν θέλουν τον Κλάτενμπεργκ είναι να σταματήσουν να έρχονται ξένοι διαιτητές. Αν αυτό συμβεί ο βέβαιος χαμένος θα είναι ο ΠΑΟ – για τους άλλους δεν ξέρω. Θέλει ο Γιάννης Αλαφούζος αρχιδιαιτητή τον Μάνταλο ή τον Κουκουλάκη ή τον Τριτσώνη; Μου μοιάζει δύσκολο.
Είναι αλήθεια ότι κάποτε τον πείσανε τον Αλαφούζο ότι ο Κύζας στην Τούμπα σε ένα ΠΑΟΚ – ΠΑΟ θα παίξει 50-50. Αν οι ίδιοι τον πείσουν και τώρα ότι ο Κουκουλάκης είναι πρόοδος μπράβο τους…
Θέλω να πιστεύω πως ο ΠΑΟ απλά κάνει λίγο πολιτική πριν το ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ πριν τη μεταξύ τους αναμέτρηση έδειξαν δυσκολία στη διαχείριση της τωρινής δυσκολίας: την Κυριακή έχουν μια ενδιαφέρουσα μονομαχία – θα βγει νικητής από αυτή όποιος κοιτάξει τα προβλήματά του και δεν ασχολείται με τα προβλήματα του άλλου. Κι όποιος βρει το μυαλό του και καταφέρει να συγκεντρωθεί…
